آشنایی با صنایع دستی استان گیلان

حصیربافی یکی از قدیمی‌ترین و بومی‌ترین صنایع دستی گیلان است که بیشترین تولیدات آن در مناطقی مانند انزلی، آبکنار و غازیان دیده می‌شود. محصولات حصیربافی شامل انواع آبکش‌ها، سبدها، زیرداغی‌ها و زیراندازها هستند که کاربردهای روزمره و تزئینی دارند.

رشتی دوزی نوعی قلاب‌بافی است که یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین هنرهای دستی استان گیلان محسوب می‌شود. این هنر عمدتاً توسط زنان هنرمند گیلانی انجام می‌شود. در رشتی دوزی، زنان روی پارچه‌های ضخیم با استفاده از نخ‌های ابریشم، نقش‌های زیبا و پیچیده‌ای را خلق می‌کنند که نمایانگر ظرافت و هنر دست آنان است.

بامبوبافی هنری با قدمت حدود ۱۰۰ سال در گیلان است. بامبو در ابتدا از کشورهای خارجی به ایران وارد شد، اما به دلیل آب و هوای مناسب شمال کشور، به تدریج در این منطقه رشد کرد و باعث رونق هنر بامبوبافی شد. از نی خزران برای ساخت محصولات بامبوبافی استفاده می‌شود که برای علاقه‌مندان به محصولات طبیعی و دست‌ساز بسیار جذاب است.

مرواربافی نیز یکی دیگر از صنایع دستی گیلان است که شباهت‌هایی به حصیربافی دارد، اما از ماده اولیه‌ای به نام چوب ترکه تهیه می‌شود که از خارج گیلان به این منطقه می‌رسد. تفاوت اصلی مرواربافی با حصیربافی در این است که محصولات مرواربافی انعطاف‌پذیری کمتری دارند اما مقاومت بالاتری از خود نشان می‌دهند. از محصولات مرواربافی می‌توان برای لوازم دکوراتیو آشپزخانه استفاده کرد.

چادر شب بافی هنری است که نسل به نسل از مادران به دختران منتقل شده است. چادر شب پارچه‌ای محلی است که از نخ‌های پشم و پنبه با طرح‌های چهارخانه یا تک رنگ تولید می‌شود و بانوان منطقه از آن به عنوان کمرپیچ برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به بدن هنگام شالی‌کاری استفاده می‌کنند. گلیم بافی نیز توسط زنان گیلانی انجام می‌شود و از جنس پشم و پنبه با رنگ‌های کاملاً طبیعی تولید می‌شود. گلیم‌های دستباف گیلان، به ویژه از مناطق مرتفع استان مانند آستارا و تالش، به دلیل زیبایی و ارزشمندی، سوغات محبوبی هستند.

نمدمالی یکی از هنرهای اصیل گیلان است که از پشم تولید می‌شود و مردم گیلان برای افزایش کیفیت آن از مخلوط صابون و زرده تخم‌مرغ استفاده می‌کنند. در گذشته، نمد برای تولید لباس، کلاه و زیرانداز به کار می‌رفت، اما امروزه بیشتر جنبه تزئینی دارد. چموش‌دوزی نوعی کفش چرمی است که به صورت ساده و بدون رنگ دوخته می‌شود، هرچند در گذشته مدل‌های رنگی آن نیز با استفاده از رنگ‌های طبیعی تولید می‌شد. چموش‌ها معمولاً با نخ‌های سبز، زرد و قرمز تزئین می‌شوند و تنها در این نقطه از ایران تولید می‌شوند.