ژازه تباتبایی؛ هنرمندی پیشرو در نقاشی، مجسمه‌سازی و ادبیات ایران

آثار هنری ژازه تباتبایی در هر سبک و رشته‌ای که او وارد شد دارای ویژگی‌های خاصی بودند که به شرح زیر هستند:

نقاشی

نگاه ژازه تباتبایی به نقاشی در ابتدا نگاهی شاعرانه و سوررئالیستی بود. او در آثار اولیه خود تأثیری را که از مکاتب مدرن اروپایی همچون کوبیسم و سوررئالیسم گرفته بود منعکس می‌کرد؛ اما به تدریج سبک شخصی و منحصر به فرد خود را خلق نمود و ادامه داد. در نقاشی‌های او، همواره نوعی فضای اسطوره‌ای، نمادپردازی ایرانی و روایت درونی دیده می‌شود. شخصیت‌های خیالی و ترکیب فرم‌های انسانی و حیوانی از جمله المان‌های ثابت آثار او هستند به شکلی که به نوعی امضای او محسوب می‌شوند. تباتبایی با بهره‌گیری از خط فارسی، رنگ‌های تند و فیگورهای استعاری، جهانی چندلایه و پیچیده را خلق می‌کرد که در آن خواب، خیال و اسطوره درهم تنیده شده‌اند.

مجسمه‌سازی

بخش بزرگی از شهرت ژازه تباتبایی به مجسمه‌های خاص او باز می‌گردد که با آهن‌قراضه‌ها ساخته شده‌اند. او با بهره‌گیری از ضایعات فلزی، پیچ‌ومهره، فنر و ابزارهای مکانیکی، موجوداتی فلزی و زنده‌وار می‌ساخت که دو خصلت وحشت‌آوری و شاعرانگی را در کنار یکدیگر داشتند.

این مجسمه‌ها بیشتر شبیه موجودات خیالی یا ربات‌های اسطوره‌ای هستند که از ترکیب انسان، حیوان، ماشین و خیال به وجود آمده‌اند. ژازه در این آثار، خلاقیت تکنیکی را با بیانی فلسفی ترکیب می‌کرد و نوعی نقد تمدن مدرن و انسان ماشینی را به تصویر می‌کشید.

ادبیات و شعر

ژازه تباتبایی علاوه بر هنرهای تجسمی، در حوزه ادبیات و شعر نیز فعالیت داشت. از این هنرمند مجموعه اشعار، داستان‌های کوتاه و نمایشنامه‌هایی منتشر شده که بیشتر آنها دارای فضایی سوررئالیستی، ذهنی و نمادین هستند. او در شعرهایش، همانند آثار بصری‌اش، مرز واقعیت و خیال را می‌شکند و خواننده را وارد دنیایی وهم‌آلود و گاه طنزآلود می‌کند.